مقدمه و هدف: از مباحث مطرح در نگهداری طولانی مدت سلول ها، حذف سرم حیوانی از محیط های نگهداری است. در این مطالعه از مایع آمنیون که سرشار از فاکتور های رشد و مواد غذایی است به عنوان جایگزین سرم حیوانی استفاده شد و اثرات استفاده از آن در تعداد سلول های زنده و پرتوانی سلول ها پس از کرایوپرزرویشن (نگهداری به روش انجماد) بررسی گردید.روش کار: در این مطالعه تجربی پس از تهیه پرده آمنیون و کنترل میکروبی آن، سلول های اپی تلیال آمنیون انسانی جداسازی گردید. سلول ها در 24 حالت مختلف در دمای -196oC در نیتروژن مایع به مدت 12 ماه نگهداری شدند و درصد سلول های زنده قبل و پس از نگهداری به روش انجماد با روش های تریپان بلو و MTT ارزیابی و بیان مارکر Oct-4 به منظور بررسی پرتوانی سلول ها قبل و بعد از نگهداری به روش انجماد با روش ایمونوسیتوشیمی بررسی شدند. نتایج حاصل در بین گروه ها با روش ANOVA مقایسه شد (Tukey Post-test). تفاوت بین نمونه ها در دوسطح P<0.05 و P<0.01 بررسی گردید.نتایج: یافته های حاصل نشان داد که وجود DMEM، FBS و یا مایع آمنیوتیک (بجای FBS) برای نگهداری بهینه سلولها به روش انجماد ضروری است. تعداد سلول های زنده و درصد بیان Oct-4 در مواردی که مایع آمنیون به جای سرم استفاده شده بود تغییر معنی داری نداشت. همچنین یافته ها نشان داد که DMSO نسبت به گلیسرول، ماده محافظ بهتری برای نگهداری سلول های اپی تلیال آمنیونی می باشد.نتیجه نهایی: نتایج این مطالعه نشان می دهد که مایع آمنیون می تواند به عنوان جایگزین مناسب برای سرم حیوانی در نگهداری به روش انجماد سلول های اپی تلیال آمنیون انسانی استفاده شود.

در بررسی ماهیان پرورشی بیمار (کپور، آمور، فیتوفاگ، بیگ هد) در یک استخر پرورشی در اطراف مشهد در اوایل فصل بهار برجستگیهایی خاکستری روشن روی باله دمی، ناحیه سر و روی سطح بدن مشاهده شد. در بررسیهای اولیه از نظر انگلهای تک یاخته ای، پریاخته ای و عوامل باکتریایی نتایج آزمایشها منفی بود. از نواحی ضایعه دار نمونه های بافتی تهیه گردید و در بررسی میکروسکوپی تزاید سلولهای سنگفرشی بافت پوششی، تشکیل بافت جوانه ای، نفوذ سلولهای آماسی، پرخونی، گنجیدگی ائوزینوفیلیک داخل سیتوپلاسمی، دژنرسانس واکوئلی و بالونی در سلولهای بافت پوششی مشاهده گردید. براساس علایم بالینی و میکروسکوپی، فصل، گونه ماهیان و بیماری آبله کپور ماهیان تشخیص داده شد.

هدف: جداسازی، تکثیر سلولهای بنیادی و ترمیم ناحیه آسیب دیده با استفاده از این سلولها.مواد و روشها: این مطالعه از نوع تجربی است. در این تحقیق از 6 راس خرگوش آلبینو استفاده شد. پوستی به ابعاد 5x5 سانتی متر از یکی از خرگوشها برداشته شد، سپس با استفاده از الکل 70 درصد شستشو داده و در ظرف حاوی Hanks Buffer Saline Solution (HBSS) سرد قرار داده شد. سپس به قطعات ریز تقسیم نموده و در داخل تریپسین 1، 0 درصد به مدت نیم ساعت قرار داده شد. سپس سلولها جدا شده و در داخل محیط کشت DMEM کشت داده شد. مدت 10 روز سلولها را نگهداری کرده و در پایان، سلولها را با استفاده از روش تریپسین از کف فلاسکها جدا و با استفاده از سرنگ، 2 سی سی سلول و محیط به ناحیه آسیب دیده اسپری شده و با گاز وازلین بانداژ انجام شد. در گروه شاهد فقط پوسته برداشته شده و اجازه ترمیم خود به خودی به آن داده شد. در پایان هفته چهارم حیوانات را کشته، ناحیه ترمیم شده را برداشته و با استفاده از دو رنگ آمیزی عمومی و اختصاصی، ناحیه مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: در مطالعه سلولی، کلونی های سلولهای بنیادی با رنگ آمیزی اختصاصی قابل مشاهده بوده است. در مطالعه بافت شناسی، اپیدرم ناحیه ترمیم شده با استفاده از سلول کاملا طبیعی بوده اما لایه شاخی آن نازکتر از پوست طبیعی بود؛ غده عرق مشاهده نشد. برجستگیهای انگشتی شکل کوتاهتر از اندازه طبیعی بوده و کلاژنهای ناحیه درم منظم تر از پوست طبیعی بود. همچنین عروق درم، وسیعتر و گشادتر بودند.نتیجه گیری: با این روش می توان ناحیه وسیعی را ترمیم نمود و در ناحیه ترمیم شده پوستی طبیعی در حداقل زمان ممکن به دست آورد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.